โรคกลัวเสื้อผ้า

ไม่ทราบว่าพี่ๆน้องๆ รู้จัก "โรคกลัวเสื้อผ้า" กันไหมคะ เก๋เองตอนแรกก็ไม่รู้จักหรอก เคยเห็นแต่ โรคกลัวความสูง โรคกลัวแมงมุม อะไรแบบนี้ จนกระทั่งวันหนึ่งเก๋ก็ได้มารู้จักค่ะ วันนั้นเก๋อยู่เวรห้องฉุกเฉินที่โรงพยาบาลเอกชนที่เก๋ไปทำประจำ ตอนนั้นมีแจ้งว่ามีเหตุรถยนต์พลิกคว่ำข้างทาง มีผู้บาดเจ็บสองคน เค้าก็เข็นกันเข้ามาในโรงพยาบาล แบบใส่รถเข็นนอนน่ะ (คงเคยเห็นกันนะ) เป็นผู้ชายวัยกลางคน สลบไม่ได้สติ มีเลือดไหลที่หัว อีกคนเป็นเด็กวัยรุ่นน่าจะไม่เกิน 18 ที่ทำให้ทุกคนตกใจยิ่งกว่าอุบัติเหตุก็คือ น้องเค้านอนบนเปลแบบไม่ใส่เสื้อผ้าซักชิ้นเลยค่ะ ไม่มีผ้าห่มคลุมด้วยนะ กู้ภัยที่มาส่งก็บอกว่าตอนที่ช่วยมาจากรถเค้าก็ล่อนจ้อนอยู่แล้ว มีคนเอาเสื้อผ้าให้ใส่เค้าก็ปัดทิ้ง ไม่เอาๆอย่างเดียว (เค้าไม่สลบค่ะ ไม่มีแผลอะไร) เลยให้นอนมาทั้งอย่างนี้ เก๋ก็มองเค้า เป็นคนผิวดี เนียนเลยค่ะ ไว้ผมสั้น นมกำลังตั้งเต้าเป็นกระเปาะ เอวคอดสวย สะดือไม่ได้เจาะ จิ๋มมีขนบางๆ ไม่หนา ทำให้เห็นร่องชัดเจน เก๋ก็เข้าไปถามว่าชื่ออะไร เค้าก็บอกชื่อฟ้า อายุ 17 เก๋ก็ถามว่าทำไมล่อนจ้อนแบบนี้ล่ะ (ตอนถามนี่แอบใจเต้น) เค้าก็บอกไม่ชอบใส่ จากนั้นหมอก็เข้ามาถามประวัติ (หมอเป็นผู้ชายใส่แว่น แวบแรกที่เห็นนี่ทำตาโตใหญ่เลย แต่ก็พยายามทำสีหน้าปกติ) หมอก็ไม่ได้ถามเรื่องนี้ต่อ ก็ถามเรื่องอุบัติเหตุ เพราะว่าอีกคนสลบอยู่ไม่ได้สติ เลยต้องถามจากน้องอย่างเดียวเลย สรุปว่าผู้ชายคนนั้นเป็นพ่อของน้องฟ้า แล้วก็มีรถตัดหน้าเลยหักหลบ เข้าข้างทางแล้วพลิกเลย แต่ก็ไม่ได้ชนอะไร หมอก็เอาสเตทฟังปอดฟังหัวใจ มือนี่แบบไปโดนหัวนมสองสามรอบแน่ะ น้องก็เฉยๆนะไม่ได้ว่าอะไร แล้วก็เอามือกดๆลูบๆตรงท้อง แล้วก็ให้ยกแขนยกขา ตอนยกแขนไม่เท่าไหร่ แต่ตอนยกขานี่ คือเตียงมันก็สูงประมาณเอวคนทั่วไปนึกออกมะ เวลายกขาทีนี่คือเห็นจิ๋มโผล่เต็มๆเลยค่ะ แล้วหมอก็ให้น้องนอนตะแคงเพื่อตรวจก้น อันนี้คือปกติถ้าคนที่มีอุบัติเหตุ ได้รับบาดเจ็บหนักๆก็จะตรวจอยู่แล้วนะคะ เพียงแต่ปกติจะต้องคลุมม่านปิดก่อน (ต้องถอดกางเกงออกให้หมอตรวจ) แต่ของน้องคือเปลือยมาตั้งแต่แรกไง หมอก็เลยบอกว่าไม่ต้องปิดม่านละมั้ง น้องก็บอกว่าค่ะ หมอเลยจัดการตรวจก้นเลยค่ะ คนอื่นๆนี่แบบมองกันเต็มเลย มีทั้งคนป่วยคนอื่นๆกับญาติด้วยค่ะ สรุปว่าตรวจเสร็จแล้วคือน้องปกติค่ะ น้องก็เลยขอไปดูพ่อ หมอก็พยักหน้า น้องเลยลุกขึ้นเดินไปที่เตียงพ่อทั้งๆที่ยังล่อนจ้อนอย่างนั้นเลยค่ะ พยาบาลจะเอาเสื้อคลุมใส่ให้น้องก็บอกไม่เอา คือแบบปฏิเสธเสียงดังเลยจนทุกคนแปลกใจ พ่อของน้องศีรษะกระแทกเลยสลบไปค่ะ ไม่ได้เป็นอะไรมาก หลังจากนั้นก็ตื่นขึ้น แล้วก็เลยเล่าให้ทุกคนฟังว่า น้องป่วยเป็นโรค Vestiphobia หรือโรคกลัวเสื้อผ้า คือเวลาที่ใส่เสื้อผ้าจะมีอาการใจสั่น มือสั่น เกร็งไปหมด บางทีก็เป็นลม คือใส่อะไรไม่ได้เลย ก็เลยต้องให้น้องไปเรียนที่ต่างประเทศค่ะ + รับการรักษาด้วย เพราะที่นั่นเค้าจะล่อนจ้อนอยู่ในโรงเรียนได้ แต่ตอนนี้คือปิดเทอม น้องเลยกลับมาที่บ้านค่ะ